W 1883 roku rozpoczęto otaczanie twierdzy łańcuchem fortów. Pierwszy pierścień składający się z ośmiu ceglano – ziemnych fortów powstał w odległości 2-6 kilometrów od fortecy i miał obwód około 30 kilometrów. Były to forty oznaczone rzymskimi cyframi od I do VIII, w kolejności: Zakroczym, Kosewo, Pomiechówek, Janówek, Dębina (Czosnów), Czeczotki, Cybulice, Kępa Grochalska.
Umocnienia powstawały głównie na planie standardowego fortu z 1879 roku. Część została przebudowana i zmodernizowana, aby nadążyć za zmieniającą się techniką wojskową.

Fort IV Janówek.

           Jeden z fortów wewnętrznego pierścienia Twierdzy Modlin. Został wybudowany sto metrów na północ od linii kolejowej w miejscowości Janówek, w latach 1883-1888. Przy budowie wzorowano sie na  planach wzorcowego rosyjskiego fortu F1879. Ceglano-ziemna budowla o narysie lunety była wyposażona w podwójny wał i otoczona fosą. Wewnętrzny wysoki wał artyleryski osłaniał tylko czoło i fragment barków. Natomiast zewnętrzny, niski wał piechoty otaczał cały fort i wzmocniony był murem Carnota.

                 Fosy broniły kojce skarpowe: czołowy i dwa barkowe. Pod czołowym wałem artyleryjskim mieściły się pięciokomorowe koszary, które łączyła poterna z kojcem czołowym. Dwie kazamaty, pełniące jednocześnie funkcję prochowni, broniły dziedzińca wewnętrzego. Na wale osłaniającym poternę ulokowano schron pogotowia artyleryjskiego połączony z poterną wyciągami do amunicji. Szyję fortu osłaniała, wybudowana na planie kwadratu, kaponiera szyjowa.

Fort V Dębina.

              Jest to jeden z fortów wewnętrznego pierścienia Twierdzy Modlin. Został wzniesiony na zachód od miescowości Czosnów, w latach osiemdziesiątych XIX wieku. Przy budowie wzorowano sie na  forcie F1879. Betonowe koszary łączyły poterny z kaponierą czołową i półkaponierami barkowymi. Fortyfikacja przechodziła kilka modernizacji, a ostatnią przerwał wybuch I wojny światowej. Nie ukończono między innymi kaponiery przeciwskarpowej i nie zamontowano pancerzy na wale głównym. Wycofujące się wojska rosyjskie wysadziły część obiektów w 1915 roku.

Fort VI Małocice.

               Jeden z bastionów Twierdzy Modlin, wzniesiony w ramach wewnętrznego pierścienia fortów w latach osiemdziesiątych XIX wieku. Został wysadzony i zachowały się jedynie spore fragmenty obwałowań oraz porozrzucane betonowe bloki. Całość gęsto porośnięta lasem i otoczona bagnami.

Fort VII Cybulice.

                   Jeden z bastionów Twierdzy Modlin, wzniesiony w ramach wewnętrznego pierścienia fortów w latach 1883-1888, dziesięć lat później został gruntownie zmodernizowany. Tuż  przed wybuchem I wojny przeprowadzono kolejne prace budowlane wzmacniające obiekt i stał się jednym z najnowocześniejszych obiektów twierdzy. Z planowanych pancerzy zamontowano jedynie kopułę obserwacyjną, niestety zniszczoną w roku 2004 roku. Został wybudowany na planie symetrycznego trapezu z czołem zwróconym na południowy-zachód i otoczony głęboką suchą fosą z murowaną przeciwskarpą czołową. Na system umocnień składały się koszary szyjowe, dwa tradytory międzypól, kaponiera przeciwskarpowa, kaponiera barkowa, szyjowa, kojec skarpowy, oraz schrony pogotowia. Obiekty łączył system potern, których wyjścia w tradytorach osłaniały przelotnie.

Fort VIII Grochale.

               Jeden z bastionów Twierdzy Modlin, wzniesiony w ramach wewnętrznego pierścienia fortów w drugiej połowie XIX wieku. Podstawę do jego budowy stanowił wzorcowy fort F1879. Został wysadzony i praktycznie nie istnieje. Zachowały się jedynie szczątki obwałowań i kilkanaście betonowych bloków w rejonie kaponiery. Na większej części rejonu dawnej fortecy wybudowano strzelnicę wojskową i pas taktyczny. A pozostałą część porasta gęsty las.